Mijn naam is Marlou en ik ben geboren en getogen in Den haag. Na jarenlang in de drukte van een grote stad te hebben gewoond (en een paar jaar in Rotterdam samen met mijn lieftallig echtgenoot Cesar) besloten wij in 2022 het stadse te gaan verlaten. 

Ik kreeg in 2021 mijn burnout en dat moment was dé verandering voor alles in mijn leven. 

 

Maar voordat ik je wat meer over mijn burnout ga delen wil ik je eerst even meenemen naar mijn jeugd.

 

''Je moet niet zo gevoelig zijn'', ''Waarom ben je zo stil en verlegen?'' ''Kom op, even doorbijten!'' 

Dit zijn slechts een paar zinnen die ik als kind regelmatig naar me toe kreeg toen ik nog jong was. Daardoor voelde ik mij al gauw een vreemde eend in de bijt. Ik had dan ook moeite om aansluiting te vinden bij andere kinderen op school of uit de buurt. Ik groeide op in een onstabiele omgeving waardoor mijn systeem al op jonge leeftijd had aangeleerd altijd ''aan'' te moeten staan en het contant scande op gevaar. Op jonge leeftijd leerde ik al om te overleven, maar ook om de mensen in mijn omgeving te pleasen om mij gezien te voelen. Ik leerde van nature al dat het hebben van controle over emoties de normaalste zaak was. Wanneer mijn emmertje overliep blokkeerde ik en kon ik vaak niet meer praten. Ik moest eerst ont-laden van de constante stress en overprikkeling waar ik dagelijks in zat. Eenmaal die ontlading te hebben gehad kon ik praten tegen de ander over wat ik voelde en wat me dwars zat. Dan kwam er weer een een klein beetje rust in mijn systeem.

In 2017 kwam ik erachter dat ik HSP ben. Dat was een behoorlijk grote puzzelstuk op zijn plaats. Ik negeerde namelijk voor die tijd mijn lichaam com-pleet aan alle kanten. Niet omdat ik dat expres deed, maar ik wist tot dat moment niet beter dan fysiek mentaal en emotioneel in de overleefstand te staan.

Mijn lichaam die mij van jongs af aan al met verschillende signalen om de oren mepte - zoals overprikkelt zijn, constant hoofdpijn hebben, constant gespannen voelen, geen eigen grenzen kennen, rugklachten, knieklachten, linker en rechterarm die begonnen te protesteren tijdens het werken. Het waren allemaal signalen van een zeer hooggevoelig lichaam dat gewoon op was aan alle kanten. 

Burnout - 2021

En na een jarenlange strijd met mezelf gebeurde het: ik werd ziek en van de een op andere dag in april kon ik niks meer. Ik werkte mijzelf jarenlang - niet bewust - naar een enorme burnout toe. Op een avond lag ik in een ziekenhuisbed nadat ze mij hadden binnengebracht met cardiologische klachten. Die avond werd mij pas echt duidelijk wat er gaande was en hoe vermoeid mijn lijf daadwerkelijk was. En dat was enorm confronterend, maar het roer moest echt om. Ik werd ziek gemeld door mijn werkgever zodat ik mij kon gaan focussen op mijn herstel. Maar na verloop van tijd herstelde ik nog steeds niet en besefte ik me dat dit veel dieper zat dan op het eerste gezicht bleek. Mijn lichaam was zó gespannen en alert dat het niet wist hoe te ont-spannen. De paniekaanvallen vlogen me om de oren dag in dag uit. 

Sit with it, werd er tegen me gezegd meerdere malen. Maar ik bleef het leren voelen en het accepteren van mijn emoties wegduwen. Mijn systeem scande het woord voelen als onveilig. Want dat had ik immers op jonge leeftijd van nature al geleerd: dat voelen niet veilig was en controle behouden wel.

Ik werkte in de ouderenzorg. En echt een supermooie job om voor anderen te mogen zorgen. Maar daarin zat tegelijkertijd ook mijn enorme valkuil van de hsp kant. Van zowel het empatische als pleasende gedeelte: ''Ja mijn ouders werken ook in de zorg dus ga ik dat ook doen omdat ik goed voor anderen kan zorgen', "zorgen zit in de familie" zei ik tegen anderen als ze mij vroegen waarom ik dat werk ging doen.

Ik beschouwde het dus als volkomen normaal om net als mijn ouders ook in de zorg te gaan werken op een te drukke etage met constant rumoer van 25 bewoners die allemaal mijn onverdeelde aandacht opeisten.

Tijdens het eerste jaar van mijn burnout werd wel duidelijk dat het re-integreren beleid niet echt gebaseerd was op een algeheel herstel en voldoende tijd om bij te komen. Er werd vanuit de zakelijke kant een enorme druk op mij uitgevoerd wat mijn herstel enorm belemmerde.  En dat is iets wat ik als coach veelal zie en hoor bij anderen mensen die proberen terug te keren binnen hun eigen functie. Maar wat dus niet altijd lukt omdat werkgevers (en daarboven) vaak een enorme druk uitvoeren op de ketel. Waardoor je als persoon niet genoeg de ruimte krijgt om echt te herstellen.

En dat was precies de spinnenweb waar ik ook in terechtkwam en tegen een enorme muur aanliep. Mijn gevoel riep me toen eindelijk tot de orde: Ga hier weg, neem je ontslag. En vertrek uit de chaos van de stad Rotterdam. 

Sinds 3 jaar woon ik dus met mijn lieftallig echtgenoot in het Brabantse Wouw, en hier vond ik iets wat ik eerder in mijn leven nog niet eerder had gevonden, namelijk: mezelf.

Maar daarmee vond ik ook ineens de stilte.... En dat was iets dat ik eerder nog niet kon in mijn leven, dus dat was behoorlijk confronterend voor een mens als ik die altijd was omringt door geluid, rumoer en chaos.

Ik kwam terecht in een mega rauw proces omdat ik mij helemaal ontheemd voelde in een totaal andere omgeving. 

Ontworteld, afgebroken.. 

Maar juist die donkere periode van die rauwe rouw, heimwee naar mijn oude leven en heel diep gaan was hetgeen wat ik nodig had en hier begon mij innerlijke reis naar zelf-heling en persoonlijke groei pas echt. 

Mijn missie ligt in het helpen van mensen die zoekende zijn naar hun ware identiteit, de ware kern van hun leven. Die zichzelf de vragen stellen als: Wie ben ik nu echt? Waar kom ik vandaan? Wat heb ik te doen in dit leven? Waar mag ik mijn ziel echt mee gaan voeden?

Mijn passie ligt in het stukje mogen meelopen binnen jouw proces en je de tools te leren die ik zelf ook heb geleerd, waarvan ik dus ook weet dat het ook bij jou zal werken. Verder deel ik ook meditaties op gebied van zelfliefde en het innerlijke kind stuk, energie en bewustwording. En ben ik bezig met het creëren van een minicursus intuïtief schilderen waardoor je op creatieve wijze leert kennismaken met je innerlijke kind of innerlijke behoeften. 

Ik werk intuïtief, zacht en vanuit verbinding: ik geloof dat de antwoorden al in onszelf liggen, maar soms hoeven ze alleen maar even te worden aangeraakt voordat ze kunnen worden omgezet tot transformatie of actie.

 

 

 

LEUKE FACTS OVER MIJ..

- Ik loop graag op blote voeten in de natuur, - om echt te kunnen aarden 

- Ik ben sinds 1997 een enorme Backstreet Boys fan, - en gaat waarschijnlijk ook nooit meer over

- In mijn vrije tijd hou ik enorm van schilderen met acrylverf, - zo zak ik uit mijn hoofd en in mijn creativiteit

- Ik ben een eigenwijsje, alles op mijn eigen manier en niemand die mij daarin tegenhoud, - maar dan ook echt niemand.

- Ik ben iemand die risico's durft te pakken als ze goed aanvoelen in mijn onderbuik, - mijn innerlijke kompas liegt nooit.

-  Ik geniet graag van een heerlijke cappuchino op een leuk gezellig terras, - met of zonder gezelschap.

-  Ik vind het altijd leuk om met anderen te zijn, - maar ik ga wel optijd naar huis om te ont-prikkelen.

- Ik heb een hekel aan vroeg opstaan, maar als ik er eenmaal uit ben ben ik toch altijd blij dat ik dat gedaan heb.