Uit m’n comfortzone… en toch gegaan.

Ik had nooit gedacht dat zichtbaar worden zo spannend kon zijn. En eerlijk? Ik heb het veel te lang uitgesteld. Want zodra je jezelf laat zien, voelt het alsof je zonder jas naar buiten loopt: kwetsbaar, open, een beetje bibberig. Maar soms weet je gewoon dat het tijd is om je vleugels uit te slaan! 🦋

Toen ik mijn burnout kreeg in 2021 werd ik in eerste instantie echt totaal overvallen aan alle kanten van het ziek zijn. Maar als ik toen wist waar het uiteindelijk allemaal goed voor was geweest had ik gezegd: Halleluja lieve heer ik dank u voor deze 360° verandering van mijn leven.

Mijn lijf gaf duidelijk te kennen dat ik niet langer zo door kon gaan en riep mij al jarenlang een halt toe. Maar ernaar luisteren? Ernaar leren te handelen? Dat was andere koek. Ik ben een enorm proces in gestapt, wat het allergrootste cadeau ooit bleek te zijn, namelijk: een reis naar mijzelf. Beetje bij beetje, stapje voor stapje en vooral niet teveel tegelijkertijd. 

En dat vind ik het mooiste van persoonlijke ontwikkeling: het hoeft niet groots, het hoeft niet perfect, het hoeft niet meteen zichtbaar. Het begint altijd bij dat ene kleine zinnetje in jezelf. Dat ene duwtje die je jezelf mag geven.

Toch zijn wij mensen er zó goed in onszelf klein te houden naar derest van de wereld. We blijven hangen in patronen die veilig voelen - ook als ze ons uitputten. We stellen onze dromen uit met allerlei excuses. Maar vooral wachten we op hét moment van geluk en succes. (Spoiler: dat moment komt nooit uit zichzelf.)

5 jaar geleden begon er bij mij een wens in mijn hoofd te ontstaan.. En die wens dat werd een verlangen.. En dat verlangen werd een zaadje om te gaan planten. Toen ik besloot om te gaan staan voor wie ik ben en wat ik wil uitdragen in de wereld stond ik voor mijn gevoel aan de rand van een diepe klif.

Maar daarover die rand, daar lag mijn Vrijheid 🙏🏼 waar ik zo enorm naar hunkerde. Maar alleen die sprong ook daadwerkelijk wagen... Dat was toch effe een behoorlijk "Ding" 😬.

Er gingen allerlei gedachten met mij aan de haal: 

"Wie neemt jou nou serieus in je bedrijf?" 

"Wie zit er in godsnaam op jou te wachten?"

"Je aanbod gaat niet goed genoeg zijn"

"Wat gaat je omgeving hier wel van vinden?" 

En weet je? Daardoor stopte ik al mijn wensen weer terug in de doofpot voor 4 jaar lang. Uit angst. Angst voor verandering, angst om te gaan Leven. En afwijzingsgevoeligheid speelde ook behoorlijk parten met mij. Maar een tijdje terug - medio zomer dit jaar - ging ik door een prachtige innerlijke shift. En iets in mij werd daardoor de afg periode geprikkeld. Iets kwam er naarboven in mij met een duidelijke innerlijke stem:  Ja Nu! Nu ga ik mezelf echt laten zien aan de wereld. Fuck it. Ik ga ervoor! Want ik heb zoveel te bieden. 

Zichtbaar worden gaat niet alleen over content posten of je verhaal delen. Het gaat ook over thuiskomen bij jezelf. Over durven kiezen voor wat jouw lijf en jouw hart allang weten. Over ruimte maken voor groei, acceptatie en overgave. Juist wanneer het zo spannend voelt.

En misschien herken jij dat ook wel.

Dat kleine knagende gevoel dat jou vraagt om eens eerlijk naar jezelf te kijken. Om die liefdevolle maar confronterende spiegel echt aan te willen kijken. Om je persoonlijke grenzen te leren voelen die je altijd onbewust hebt genegeerd. Om lief te zijn naar het deel in jou dat moe is. Of juist naar de delen toe in jou die gezien willen worden en aandacht nodig hebben.

Maar óók voor het deel in jou dat verder wil.

Als coach en persoonlijk ervaringsdeskundige zie ik dit elke dag: zodra je zacht leert worden voor jezelf, ontstaat er vanzelf ruimte om te bewegen. Om te helen, om te spelen en om te creëeren. En om de stappen te zetten die eerst onmogelijk leken.

Mocht je op zo’n punt staan - dat kruispunt van “ik wil” en “maar ik durf niet” - weet dan dat je het niet alleen hoeft te doen.

Mijn aanbod is er juist voor dat stukje ertussenin:

Voor het zachte duwtje wat je misschien nu even nodig hebt. Zonder oordeel maar wel met een luisterend oor. 

Maar vandaag… vier ik vooral deze stap! 

Mijn eerste blog. Mijn eigen stem! 

Mijn eigen comfortzone die een tikje groter is geworden.

Misschien is dit voor jou het teken dat het tijd is om die van jou ook op te rekken. Zonder de begeleiding (dat moet ik er even bij vermelden), maar met een luisterend oor van mijn kant uit met praktische tools die je zelf in gaat zetten na ons gesprek. 

Heel zacht.

Heel liefdevol.

Heel jij ❤️.